سرپرست گروه تئاتر جوان از برگزاری کارگاه های آموزش بازیگری خبر داد. در این کارگاه ها که علاقه مندان به 4 دسته خانم ها . آقایان . کودک و مختلط تقسیم شدند برنامه ریزی شده است تا مباحث آموزشی مورد نیاز مطرح گردد و بعد از گذشت دوره مقدماتی از اساتید بنام کشور دعوت شود تا به بار آموزشی مورد نیاز بیفزایند...
برنامه کلاسی علاقه مندان به شرح ذیل می باشد :
1. شنبه از ساعت 6 الی 8 کودک
2. یکشنبه از ساعت 4 الی 6 آقایان
3. دوشنبه از ساعت 6 الی 8 خانم ها
4.سه شنبه از ساعت 4 الی 6 آقایان
5.چهارشنبه از ساعت 6 الی 8 کودک
6.پنجشنبه از ساعت 5 الی 7 خانم ها
7.جمعه از ساعت 4 الی 7 عمومی
آقایی در ادامه افزود : آموزش نقطه گمشده ای در گروه ماست که سعی داریم با تاکید بر روی آن اجازه حضور افراد را بدون آموزش در نمایش ها ندهیم. باید تفاوتی بین افراد آموزش و افرادی که بدون هیچگونه آموزشی اداعای هنر دارند باشد. بنابر این تمام تاکید ما بر یادگیری اصولی و حتی آکادمیک هنر نمایش هست تا بتوانیم از راه درست شاهد پیشرفت و رشد بچه های علاقه مند باشیم.
در پایان آقایی ضمن خرسندی از حضور چشمگیر علاقه مندان گفت : ما امیدواریم که بتوانیم خروجی خوبی از این عزیزان در آینده ای نزدیک ببینیم و شاهد رشد و بالندگی این آیندگان تئاتر میبد باشیم.
سرپرست گروه تئاتر جوان در آخرین جلسه خود با هیئت نظارت گروه تئاتر جوان گفت : طی یکسال گذشته چه اتفاقی افتاده است و ما چه دست آوردهایی داشته ایم ؟! به نظر من در طی یکسال گذشته که هیچ ...
ما طی چندین سال گذشته هیچگونه دست آورد موثری نداشته ایم و این بخاطر این است که گروه دارای برنامه مدون و درستی نیست. باید برنامه ریزی کرد و طی یک برنامه ریزی سنجیده برای آینده گروه هدف گذاری کرد. البته شرکت در کلاسها و برنامه های آموزشی بسیار خوب است ولی وقتی قرار باشد نتیجه ای در برنداشته باشد چه فایده ای دارد؟!
آقایی در ادامه ضمن گلایه از اعضایی که فقط برای تفنن در کلاس ها حضور دارند گفت : ما به کسانی کار داریم که با تمام وجود وقت خود را صرف می کنند تا نتیجه خوبی را به دست بیاورند ما سیمرغی ها را می خواهیم البته با انرِژی چندین برابری چون به نظر من انرژی آن زمان هم کم بود. دوستان عزیز باید تلاش کرد تا با یک برنامه درست و هدفگذاری مناسب گروه هر ماه و هرسال دست آوردهایی برای انگیزه بیشتر به اعضای خود بدهد و راهی در جهت رشد و تعالی گروه باشد و این به کمک همه اعضای گروه نیاز دارد. امیدوارم به زودی در جلسات آتی برنامه ای برای آینده گروه ترسیم کنیم و نظرات خوب شما باعث گردد تا اتفاقات بهتری را به زودی در گروه شاهد باشیم.
آیا در عصر دیجیتال تئاتر همچنان می تواند پاسخگوی دغدغه های مردم این عصر باشد؟
در مقاله ای با عنوان آیا در عصر دیجیتال، نمایش همچنان موضوعیت خواهد داشت؟ هنرمندان برجسته تئاتر (بازیگران، کارگردانان، تهیهکنندگان و…) به جست و جوی پاسخ این سئوال پرداختند که در مقاله ای به قلم دکتر کریگ لمبرت، معاون سردبیر مجلهی هاروارد منتشر شده است. این مقاله توسط گروه تئاتر اگزیت ترجمه و در اختیار هنرآنلاین قرار گرفته است. بخش دوم این مقاله را در اینجا می خوانید: ...
شهربازی با نورپردازی صحنهای
جان لیتگو میگوید: "برادوی امروز بسیار عجیب شده است. درست مانند شهربازی تئاتری!" در این صورت، کاری موفق و بلندمدت در مرکز شهر بوده است. شوهایی که در "برادوی" به صحنه میآیند-عملاً تعداد مشخصی از تئاترها در میدان تایم و اطراف آن- از نظر مالی قویاً موفق هستند. بر اساس آمار لیگ برادوی مجموع درآمد گیشه در سال حدود یک میلیارد دلار است، به علاوه ۱ میلیارد دلار که از تئاترهایی که به عنوان بخشی از تور خود در آنجا اجرا میکنند گرفته میشود، که به گفته تام مک گارت رئیس کیبرند اینترتینمنت، "در کسب و کار رسانه چندان زیاد نیست." شرکت او یکی از تهیهکنندگان اصلی تئاتر زنده از جمله نمایشهای برادوی و نیز تورهای اجرای تئاتر است. (گیشه سینماها در آمریکا و کانادا در سال ۲۰۱۰، ۱۰/۶ میلیارد دلار بوده است.) وی میافزاید: "اما با این حال در اوج ریاضت اقتصادی اخیر، برادوی یک سال بیسابقه و رکورددار داشته است."
نزدیک به نیمی از شوهای برادوی نمایش عادی هستند، اما نمایشهای موزیکال، هم از نظر مخاطب و هم درآمد غالب هستند. تئاترهای برادوی بخش عمدهی مخاطبان خود (۶۲٪) را از میان گردشگران جذب میکند، که نزدیک به دو سوم آنها درآمدی بالای ۷۵ هزار دلار در سال دارند و ۶۶٪ آنها زن هستند. (بالاتر از ۵۵٪ درصد در سال ۱۹۸۰) این بخش همچنان سودآور است، با وجود اینکه از هر ۸ تولید جدید، تنها یکی موفق میشود. با این وجود که سرمایهگذاری مطمئنی نیست، اما یک کار پرفروش میتواند سرمایه تولید را در سال ۸۰ به ۱ بازگرداند. همچنین حمایتکنندگان از بازتولید یکی از شوهای مشهور توانستهاند حدوداً ۲۰ به ۱ از سرمایه اولیه کسب درآمد کنند، در حالیکه اثر نیز همچنان روی صحنه و در حال فروش است.
مکگارت میگوید: "برادوی کسبوکاری پرهزینه است. جریان اصلی است-برای اینکه تجربی باشد ساخته نشده است، همچنان که استودیوهای فیلمسازی وقتی به عنوان فیلمساز مستقل عمل میکنند، همان تولیدات همیشگی خود را نمیسازند." اما به گفته او تفاوت اصلی تئاتر با سینما این است که "میتوان یک فیلم را بر روی هزار پرده یا پنجهزار پرده اکران کرد، اما یک شوی برادوی محدود به ظرفیتهای تئاتر است- حتی با وجود اینکه اجراها میتوانند زمان مشخصی برای پایان نداشته باشند، اما قرار نیست صندلیهای جدید در سالنها سبز شود."
با وجود تمام ریسکها، برای کسی که سرمایه بلااستفاده دارد و تئاتر را هم دوست دارد، "فرشته" شدن میتواند بسیار هیجانانگیز باشد. میتوانید بخشی از سهام یک تئاتر موزیکال را خریداری کنید، مثلاً فقط ۲۵ هزار دلار، و به این ترتیب میتوانید یک زندگی تئاتری داشته باشید. این به این معنی است که به تمام گزینشها، کارگاهها، اجراهای آزمایشی، افتتاحیهها و مهمانیهای سرمایهگذاران تمام نمایشهای برادوی دعوت خواهید شد. به گفته مکگارت: "شما میتوانید آهنگساز را به خانه خود بیاورید تا موسیقی را بر روی پیانو خانهتان بنوازد. در مقایسه با مثلاً عضو شدن در باشگاه گلف، خیلی بیشتر میشود تفریح کرد."
ماجراجویی با تماشاچیان
دیان پائولوس مدیر هنری تئاتر رپرتوار آمریکا میگوید: "سندرمی در حرفه ما وجود دارد که تماشاچی و خصوصاً جوانترها به خاطرش مورد سرزنش واقع میشوند. آنها دیگر نمیخواهند به تئاتر بروند، چرا؟ چون تمرکز حواس ندارند. ترجیح میدهند کنترل به دست خودشان باشد، با همان دستگاههای کوچک در دستانشان. گزینههای تفریحی بسیار زیاد است. فرهنگ ما دارد به بیراهه میرود. این همیشه به نظرم تضعیفکننده بوده است، چرا که جایی برای تغییر باقی نمیگذارد. ما باید این تحلیل را برگردانیم و بگوییم: شاید تقصیر ماست. شاید تقصیر دستاندرکاران هنر است. نه فقط نویسندگان و بازیگران، بلکه تمام سیستم- شاید میبایست در بازگرداندن تماشاچی به تئاتر بهتر عمل کنیم. آیا تماشاچیان رفتهاند؟ بله. آیا عادت آمدن به تئاتر را در خود نپروراندهاند؟ بله. آیا تقصیر آنهاست؟ خیر!
پائولوس از نخستین فصلی که برای تئاتر رپرتوار آمریکا در سال ۲۰۰۹ برنامهریزی کرد، دعوت به تئاتر را به روز کرد. او بریدهای تیزر مانند از "نمایش الاغ"، الهام گرفته از "رویای نیمهشب تابستان" (بدون حتی کلمهای از شکسپیر) ساخت که در اطراف تماشاچیان با شرکت رقصندههای و آهنگهایی که توسط بازیگران خوانده میشد، به صورت زنده به اجرا درمیآمد. نمایش "الاغ"، نمایشی موفق که اجرایی بلندمدت در نیویورک داشت، برای اولین در همانجا توسط پائولوس و همسرش رندی واینر (تهیهکننده) به روی صحنه رفت و پس از آن در کمبریج، همچنان تماشاچیان را دستهدسته به تئاتر "زیرو-اَرو" تئاتر رپرتوار آمریکا میکشاند؛ جاییکه امروز نامش را به نام شخصیت اصلی نمایش، آبرون تغییر داده و تبدیل به کلوب شبانه تئاتر شده است.
پائولوس میگوید: "ما میبایست محدوده معنای تئاتر را گسترش دهیم. اگر شو به جای ساعت ۸ شب، نیمهشب شروع شود چه میشود؟ اگر مدت زمانش ۱۰ دقیقه باشد چه؟ یا یک ساعت باشد؟ اگر قبل از شروع اجرا ۴۵ دقیقه برقصید چه؟ جایی را بسازید که قوانین را درهم میشکند. آبرون امروز به گروه جدیدی از مخاطبان دست پیدا کرده است: مخاطبانی جوانتر و زیر ۳۰ سال. تماشاچیان آنهایی نیستند که به تئاتر میروند. آنها میخواهند در حضور دیگران باشند، معاشرت کنند؛ آنها به این تخلیه احتیاج دارند- که تئاتر میتواند آن را برایشان فراهم کند، چیزی مثل فستیوالهای قرن پنجم آتن، یا ماشپیتِ تئاتر شکسپیر گلوب. (ت.م: ماشپیت قسمتی از محل اجرای کنسرت راک است که جلوی سن قرار دارد و مردم در آن با موسیقی راک میرقصند) تئاتر باید جایی باشد که احساس کنید: من باید آن را تجربه کنم. نه اینکه فقط آن را بخوانید یا ببینید. مردم تشنهی تجربه هستند- آنها جان میدهند برای تجربه کردن.
تئاتر آینده تئاتری خواهد بود که فعالانه مخاطبان خود را درگیر میسازد و احتمالاً نه تنها دیوار چهارم را، که سه دیوار دیگر را نیز خواهد شکست. به عنوان مثال، به تازگى در تئاترى از نیویورك به نام "شهر ما"، تماشاچیان عملاً خود را جزئى از بازیگران یافتند. در بوستون، پروژه بازیگران شكسپیر -كه توسط بنجامین اِوِت (فارغالتحصیل موسسهی تئاتر رپرتوار آمریکا) در سال ٨٦ پایه گذارى شد- شكسپیر را در مكانهایى غیر معمول مانند فروشگاهها و كلیساها اجرا كرد و عملاً شكسپیر را به كوچه و خیابان برد. بیل راچ نیز در گذشته تئاتر کورنر اِستون را که تئاتر جامعهمحور را گسترش میداد به همراه دیگران پایهگذاری کرد و برداشتهایی از نمایشهای کلاسیک را در شهرهای کوچک و محلات تولید میکرد.
جک مگان، مدیر اداره هنر در هاروارد میگوید: "خلاصه مطلب، کار در محیطهای کوچکتر میتواند جذابتر باشد، چرا که دیگر مجبور نیستید میلیونها دلار بودجهی سرمایهگذاری شده را از طریق گیشه بازگردانید و میتوانید با ۴۰ یا ۵۰ هزار دلار تمام هزینههای کار را پوشش دهید. هر چه میزان سرمایه بیشتر باشد، تهیه کننده نیز مجبور است بیشتر به تعداد تماشاچی فکر کند و در نتیجه بیشتر نظر خود را به افراد خلاق تحمیل خواهد کرد."
تئوری آموزش تئاتری
رابرت بروستاین میگوید: "اگر کودکان در معرض هنر و موسیقی قرار نگیرند، نه هنرمند بار خواهند آمد نه تماشاچی." از آنجاییکه سیستم آموزشی، موتور اولیه پرورش نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و دیگر دستاندرکاران موفق تئاتر است، بروستاین گله میکند که:"دورههای آموزشی هنر و فرهنگ در مدارس ابتدایی در دسترس نیست، چرا که بودجهها کاهش پیدا میکند و اولین قدم مدارس پس از کاهش بودجه، اخراج معلم موسیقی است."
تئاتر شکسپیر و شرکا در لنوکس با بردن تئاتر به مدارس محلی، عمیقاً با جامعه اطرافش پیوند خورده است. برنامه آنها که تقریباً شامل تمامی دبیرستانهای بخش برکشایر و همچنین بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی میشود، در طول سال بیش از ۴۰هزار دانشآموز و معلم را تحت پوشش اجراها، کارگاهها و کارآموزی قرار میدهند. از زمان آغاز فعالیتش در سال ۱۹۷۸، در کنار خود آنسامبل، نزدیک به یک میلیون شرکتکننده داشته است.
تینا پکر میگوید: "کار ما در مدارس به اندازه تولیدات تئاتریمان اهمیت دارد. هر زمانی که به دبیرستانی میرویم، برای شرکت در هر یک از نمایشهای شکسپیر معمولاً بین ۳۰ تا ۵۰ داوطلب داریم. آنها ابتدا نمایش را در مدرسه خودشان اجرا میکنند و سپس در فستیوال پاییزیمان چهار روز اجرای دبیرستانی بدون وقفه شکسپیر برای یکدیگر اجرا میکنند. هر کسی که داوطلب میشود و برای مصاحبه میآید، به شیوهای به کار گرفته میشود، و بیشتر بچهها سه سال تمام در برنامه شکسپیر شرکت میکنند. آنها بسیار مشتاقاند، چرا که این جایی است که میتوانند آزادانه صحبت کنند میتوانند احساساتشان را بروز دهند. ما میدانیم که این جامعه را میسازد: ما میبینیم بچههایی که این کار را انجام میدهند، چطور عمیقاً به هم وابسته میشوند."
در همین حال، در دهههای اخیر، انفجار سرگرمیها در فرهنگ عامه، هنجارهای فرهنگ جوانان را تغییر داده و موقعیت تئاتریها را ارتقا داده است. تام مکگارت میگوید: "شرایط دیگر مانند ۳۰ یا ۴۰ سال پیش نیست که تئاتری بودن یک انگ باشد. امروزه توانایی خواندن، رقصیدن و بازیگری در سطح بالا یک افتخار است و این مردم را تشویق میکند که به آن بپردازند." به دنبال بالا رفتن کیفیت برنامههای آموزش تئاتر در سطح مدارس متوسطه و دانشگاهها، تولیدات تئاتری به گفتهی مکگارت در بالاترین سطح خود در همهی دورانها قرار دارد. او معتقد است که علیرغم چالشهای اقتصادی بر سر راه تئاتر حرفهای، از نظر تعداد و تنوع تولیدات و نیز کیفیت کار بازیگران، کارگردانان و طراحان در همهی سطوح، تئاتر در عصر طلایی خود به سر میبرد.
جک مگان میگوید: "در هاروارد دانشجویان در سال بین ۴۰ تا ۶۰ نمایش به روی صحنه میبرند که هر یک بین ۴ تا ۸ شب اجرا میشود." بروستاین اشاره میکند که امکانات درونبرنامهای برای تئاتر به طور چشمگیری از زمان ورود او (به هاروارد) در سال ۱۹۷۹ افزایش یافتهاند. او به یاد میآورد: "زمانی بود که حتی یک واحد درسی تئاتر هم وجود نداشت، جز کلاس نمایشنامهنویسی ویلیام آلفرد (استاد دانشگاه و نمایشنامهنویس انگلیسی). تئاتر رپرتوار آمریکا ۱۲ دوره آموزشی مطالعات تئاتر معرفی کرد که کمیته هنرهای نمایشی آن را تصویب کرد، اما زمزمههایی به گوش میرسید. برخی از اعضا شروع کردند به درخواست مبنی بر اینکه معلمان بازیگری و کارگردانی ما میبایست مدارک تحصیلی بالا و نشریات علمی آکادمیک داشته باشند. آکادمیک شدن مرگ غریزه خلاق است. اما دانشگاهیان خلاق میدانند که نمیتوان محدودیتهای آکادمیک را بر افراد خلاق نیز اعمال کرد.
هاروارد یکی از معدود کالجهای بزرگ است که مرکز هنرهای نمایشی ندارد. پیتر سلارس در جلسه گفتگویی در تئاتر رپرتوار آمریکا با موضوع اپرای "نیکسون در چین" که برای اولین بار توسط وی کارگردانی شده و به روی صحنه رفته بود- عنوان کرد:"من به هاروارد آمدم چون هیچ دپارتمان تئاتری نداشتند؛ دانشگاههای زیادی وجود ندارند که از چنین امتیازی برخوردار باشند. تئاتر چیزی است که اصلاً داخل دپارتمان نمیگنجد. من عاشق این هستم که هنرمندان اینجا مجبور میشوند که خودشان راهشان را پیدا کنند. با این وجود، کمیته هنرهای نمایشی با ریاست مارتین پوچنر استاد تئاتر و ادبیات انگلیسی و ادبیات تطبیقی از وین، در حال ایجاد مرکز تئاتر (به پیشنهاد کارگروه هنر که در سال ۲۰۰۷ توسط پرزیدنت دروفاست به کار گرفته شد) برای تقویت -و نه تحمیل و جایگزینی- اجراهای زندهی فوق برنامه است.
این خبر خوشی برای بیل راچ است. او میگوید: "من در برخی از برنامههای بسیار منسجم تئاتر تدریس کردهام و از کار کم دانشجویان وحشتزده بودم، از اینکه چقدر فرصت بازیگری و کاگردانی و تمرین حرفه برایشان کم بود. من در هاروارد ۲۶ نمایش در هر گوشه از دانشگاه کارگردانی کردم، از زیرزمین خوابگاه، تا پلههای وایدنر."
داستانهایی که به نمایش درمیآیند
بیل راچ میگوید: "انسانهایی در یک اتاق، در حال خلق و تجربه یک داستان در کنار هم- این از بین نخواهد رفت. حتی امروز به گونهای عطش بیشتری هم برای آن وجود دارد." تینا پکر با او موافق است: "تنها از راه جمع شدن انسانها دور هم است. همان کاری که تئاتر میکند، که میتوان انسانیت را واقعاً حس کرد. حسی قوی، درونی و محسوس یک حس جمعی. آن را نمیتوان در فیسبوک احساس کرد، نمیتوان در تلویزیون آن را جست، و حقیقت را نیز در هیچ یک از اینها نمیتوان یافت."
او ادامه میدهد: "یونانیها، همه را در یک جا جمع میکردند، در دوران الیزابت هم اینچنین بود، درحالیکه بازیگران با مخاطبی حرف میزدند که گوش میکرد، نه این که نگاه کند. تغییر شکل صحنه تئاتر و به وجود آمدن قاب صحنه، تماشاچیان را از بازیگران جدا کرد و قابی یا پنجرهای را به وجود آورد که نمایش از داخل آن دیده شود. حال ما به جایی رسیدهایم که تماشاچیان و بازیگران حتی با هم در یک اتاق هم نیستند. اما پرسیدن سوال با هم- این چیزی است که اجتماع را میسازد. به عنوان یک بازیگر، وقتی که موفق هستید، آن را در بدنتان احساس میکنید، احساس میکنید که دارید به آن میرسید. تصویری درونی از نقش کسی که بازی میکنید دارید؛ که یک کل منسجم میسازد. آن را از طریق واکنش مخاطبانی که آن را درک کردهاند نیز احساس میکنید."
چنین تجربهای نمیتواند با هیچچیزی که بر صفحهی تصویر، به شکل سهبعدی یا حتی متعامل دیده میشود، جایگزین شود. تئاتر مطمئناً در آینده زنده خواهد ماند- تنها سوال این است که چه شکلی خواهد داشت؟ عطش برای داستانسرایی زنده، برای تجربه مشترک بازیگر و تماشاچی، ممکن است حتی افزایش یابد؛ اگر، و وقتی، که مردم از بستههای بینقص تدوینشده و جلاخورده و پرزرقوبرق تلویزیون و تولیدات سینمایی خسته شوند. لیتگو میگوید: "در تئاتر نوعی ظرافت شکننده وجود دارد، چرا که هر چیزی ممکن است اتفاق بیافتد. نوعی هیجان نفسگیر در تئاتر نهفته است."
نمايش عاشورايي " صبرخدا" از 15 آذر ماه" در شهرستان ميبد به روي صحنه رفت ...
در اجرای چهارشنبه شب 18 آذر 94 سرپرست گروه تئاتر جوان به همراه برخی از اعضای گروه حضور یافتند. این اجرا که ویژه هنرمندان بود با حضور حسین فتوحی هنرمند پیشکسوت تئاتر اردکان و جمال مفیدیان پیشکسوت تئاتر و تعزیه میبد و جمعی دیگر از هنرمندان میبد و اردکان برگزار شد. در پایان سید ناصر امامی میبدی ضمن تقدیم اجرای این نمایش به شهید شفیعی و تقدیر از خانواده ایشان از پیشکسوت تئاتر و تعزیه میبد جمال الدین مفیدیان نیز تقدیر کرد
اين نمايش كاري است كه "فائزه زرافشان" نويسندگي و كارگرداني آن را انجام داده و توسط گروه تئاتر "آيينه شهرستان ميبد" آماده اجرا شده است.
سرپرستي گروه نمايش "صبر خدا" بر عهده "سيدناصر امامي ميبدي" است و تا 19 آذر، هرشب در سالن آمفي تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد ميبد به روي صحنه مي رود.
نمایش وقتی جنگ تموم میشه برمیگردم به نویسندگی پژمان شاهوردی و کارگردانی محمد حسین مشک آبادیان از 15 الی 21 مهر ماه 94 ساعت 19:30 در سالن آمفی تئاتر ارشاد میبد به اجرا می رود ...
در این نمایش مرتضی زارع و محمد حسین مشک آبادیان به عنوان بازیگر ، محمد جواد آقایی میبدی به عنوان مشاور کارگردان و سرپرست گروه ، علیرضا سفیان طراح صحنه حضور داشتند. عوامل اجرایی دیگر این نمایش : محمد طاهرپور منشی صحنه و مدیر صحنه ، موسیقی ، صوت و نور علیرضا کریمی ، سعید رضایی - خلیل پورخاتمی - محمد علی بقایی - مهدی ضمائری - شهاب الدین سعید و علی برزگر به عنوان هماهنگی ، تدارکات و پشتیبانی با گروه همراه بودند.
گفتنی است این نمایش با همکاری حوزه هنری استان یزد - اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر ارگانها آماده اجرا شد. سرپرست گروه در رابطه به اینکه تمرین این نمایش به طول انجامید گفت : نوع متن و کلیشه وار بودن آن باعث شد که بر روی شیوه کارگردانی بارها نقد و اظهار نظر داشته باشیم و اعتقاد ما بر این بود که باید شیوه اجرایی بتواند متنی که دوستان انتخاب کرده اند را به بهترین حد به اجرا برساند اما از ابتدا انتخاب متن کار درستی نبود و به نظر من می توانست متنی بهتر را برای کار کمدی انتخاب کرد و تنها دلیلی که این کار باید اجرا می رفت این بود که هزینه ها و زمانی که بچه ها گذاشته بودند نمی خواستیم نادیده گرفته شود و حداقل برای تجربه اجرای خوبی داشته باشند. در کل به نظر بنده بچه ها اجرای خوبی را دارند ولی متن در بسیاری از جاها مانعی برای ادامه روند زیبای اجراست که جای بسی و تامل و تغیر درست و به جای متن را دارد. البته بنده در چند نوبت با نویسنده این اثر صحبت کرده بودم و برای سهولت کار کاردانی حسین عزیز راه کارهایی را ارائه دادیم که در اجرای کار کمک زیادی کرد. امیدواریم در آینده کارگردان های جوان گروه متن های بهتری را انتخاب کنند تا اجراهای بهتری را شاهد باشیم .
نمایش دهانی پر از کلاغ به نویسندگی جمشید خانیان و کارگردانی جعفرجعفرزاده از 20 الی 27 شهریور ماه 94 ساعت 20:30 در سالن آمفی تئاتر ارشاد میبد به اجرا می رود ...
در این نمایش علیرضا سیفیان و جعفر جعفرزاده به عنوان بازیگر ، محمد جواد آقایی میبدی به عنوان مشاور کارگردان - طراح نور و سرپرست گروه ، ابوالفضل عصارزاده دراماتورژ و طراح صحنه ، حسین افروز طراح موسیقی و آهنگساز حضور داشتند. عوامل اجرایی دیگر این نمایش : علیرضا کریمی منشی صحنه ، محمد طاهرپور مدیر صحنه ، صوت و نور محمد رضا دهقانی ، سعید رضایی - مرتضی زارع - خلیل پورخاتمی - محمد علی بقایی - مهدی ضمائری - شهاب الدین سعید و علی برزگر به عنوان هماهنگی ، تدارکات و پشتیبانی با گروه همراه بودند.
گفتنی است این نمایش در دومین جشنواره جوان سوره ماه استان یزد شرکت کرد و توانست رتبه سوم بازیگری مرد را علیرضا سیفیان کسب نماید. برای همه عوامل اجرایی این نمایش آرزوی موفقیت می کنیم و امیدواریم در آینده ای نزدیک شاهد تولیدات بهتری از ایشان باشیم.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه پس از سه روز برگزاری با معرفی برگزیدگان بخش های مختلف در یزد به کار خود پایان داد.
آیین اختتامیه و معرفی برگزیدگان این جشنواره شامگاه یکشنبه 18 مرداد با حضور جوادیان زاده مدیر کل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری، دکتر پهلوانیان مدیر کل صدا وسیمای مرکز یزد، دکتر محمدی و دهقان مشاوران فرهنگی و هنری استاندار یزد، ورشویی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان یزد، هیأت داوران جشنواره، گروه های شرکت کننده و جمعی از هنرمندان پیشکسوت و جوان و علاقه مندان تئاتر در سالن همایش های مجتمع آموزشی ملاصدرا یزد برگزار شد ...
در این مراسم پیام های تصویری دکتر صالح جوکار نماینده مردم یزد و اشکذر در مجلس شورای اسلامی، دکتر پهلوانیان مدیر کل صدا وسیمای مرکز یزد، غیاثی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، عظیمی زاده شهردار یزد و ورشویی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان یزد در خصوص دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه پخش شد.
رییس حوزه هنری استان یزد در این آئین، ضمن تشکر از حضور پویا و پرشور هنرمندان جوان عرصه تئاتر به ویژه هنرمندان شهرستانی در این رویداد هنری، کشف، پرورش و حمایت از استعدادهای هنری جوان، تولید آثار فاخر نمایشی، کمک به ارتقای تئاتر استان و نیز ایجاد جریانی سازنده و اثر بخش در مقابله با جنگ نرم دشمنان را از مهمترین اهداف برگزاری این جشنواره برشمرد.
محمد صادق کوچک زاده با بیان این که بیش از 100 هنرمند جوان درگیر این جشنواره بودند، ادامه داد: پس از اعلام فراخوان، 24 متن نمایشی به دبیرخانه جشنواره رسید که گروه بازخوانی 18 متن را برای حضور در مرحله بازبینی انتخاب کردند و در نهایت 9 اثر نمایشی با موضوعات مختلف تولید شد.
وی افزود: هیأت بازبینی آثار، طی سه روز از 10 تا 12 مرداد نمایش های راه یافته به بخش بازبینی را مورد بازبینی و ارزیابی قرار داد و در پایان شش اثر برتر را برای شرکت در بخش نهایی جشنواره انتخاب و معرفی کرد که این آثار نیز در مدت سه روز از 16 تا 18 مرداد در پلاتو حوزه هنری استان به رقابت پرداختند.
در ادامه دکتر محمود دهقان هراتی عضو هیأت داوران، نتایج دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه یزد را به شرح ذیل اعلام کرد؛
هیأت داوران در بخش طراحی برنوشت(بروشور) تندیس جشنواره، لوح تقدیر و جایزه نقدی را به حسین کریمی برای طراحی برنوشت نمایش «شبح طبقه سوم» اهدا کرد.
در بخش موسیقی، لوح تقدیر به محمد مقدسی برای موسیقی افکتیو نمایش «دگا» اعطا شد.
در این بخش لوح سپاس، تندیس و جایزه نقدی جشنواره به حسین افروز طراح موسیقی و آهنگساز نمایش «شبح طبقه سوم» اهدا شد.
هیأت داوران در بخش طراحی لباس هیچ اثری را شایسته تقدیر ندانست.
هیأت داوران در بخش طراحی صحنه لوح تقدیر جشنواره را به رضا رحیمی از بافق برای طراحی صحنه نمایش «حکایت ناتمام یک زن» اهدا کرد. جایزه برگزیده این بخش به همراه لوح سپاس و تندیس جشنواره نیز به امین محمدی نیا برای طراحی صحنه نمایش «دگا» تعلق گرفت.
در بخش طراحی نور، لوح تقدیر و جایزه این بخش به احسان نیک محضر طراح نور نمایش «کمد دیواری» اعطا شد.
در بخش بازیگری زن هیأت داوران با تقدیر از اکرم تفکری به خاطر بازی در نمایش «حکایت نا تمام یک زن»، جایزه رتبه سوم و لوح تقدیر این بخش را به فاطمه تقی زاده بازیگر نمایش «حکایت نا تمام یک زن» از بافق اهدا کرد.
جایزه رتبه دوم این بخش به همراه لوح تقدیر به ستاره توانگر برای بازی در نمایش «خاموشی دریا» تعلق گرفت.
هیأت داوران با اهدای تندیس جشنواره، لوح سپاس و جایزه نقدی به فریبا مقیمی برای بازی در نمایش «کمد دیواری» وی را به عنوان رتبه اول بازیگری زن دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه معرفی کرد.
جایزه نقدی و لوح تقدیر رتبه سوم بخش بازیگری مرد به علیرضا سیفیان برای بازی در نمایش «دهانی پر از کلاغ» از میبد تعلق گرفت.
هیأت داوران همچنین لوح تقدیر و جایزه نقدی جشنواره را به حسین خانی به خاطر ایفای نقش در نمایش «دگا» اهدا کرد.
جایزه رتبه نخست این بخش به همراه لوح سپاس و تندیس جشنواره به مجتبی لاله زاری برای بازی در نمایش «کمد دیواری» اهدا شد.
نمایشنامه نویسی؛ در این بخش هیأت داوران هیچ کدام از متن ها را شایسته دریافت جایزه ندانست اما به خاطر تلاش نویسندگان جوان بومی در جهت خلق نمایشنامه برای جشنواره، بدون اولویت با اهدای لوح تقدیر از وحید آبرود برای نگارش «شبح طبقه سوم» و امین محمدی نیا برای نمایشنامه «دگا» قدردانی کرد.
در بخش کارگردانی، جایزه رتبه سوم به همراه تندیس و لوح سپاس به امین محمدی نیا کارگردان نمایش «دگا» اعطا شد.
هیأت داوران جایزه رتبه دوم کارگردانی، تندیس و لوح سپاس جشنواره را به حسام افروز کارگردان نمایش «کمد دیواری» اهدا کرد.
هیئت داوران در این بخش اثری را حائز رتبه اول تشخیص نداد.
هیأت داوران جشنواره متشکل از محمود عالیشوندی، محمود دهقان هراتی و فرید میرشکار از بین نمایش های اجرا شده در دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه، نمایش «کمد دیواری» به کارگردانی حسام افروز را به عنوان برگزیده، به جشنواره منطقه ای تئاتر سوره ماه معرفی کرد.
دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه به همت حوزه هنری استان از 16 تا 18 مرداد با حضور شش اثر نمایشی در یزد برگزار شد.
همراه با جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه یزد؛ یک کارگردان تئاتر: پژوهش و آموزش حلقه گمشده تئاتر شهرستان هاست. محمد جواد آقایی میبدی: جشنواره تئاتر جوان سوره ماه آینده سازان تئاتر استان را پرورش می دهد ...
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: محمد جواد آقایی از هنرمندان تئاتر شهرستان میبد درباره برگزاری دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه گفت: این جشنواره راهکار خوبی است برای شناسایی استعدادها و زمینه مناسبی است برای رشد هنرمندان جوانی که تازه وارد این عرصه شده اند و می خواهند به صورت اصولی، تکنیکی و درست این رشته را ادامه دهند.
وی برگزاری این رویداد را لطفی در حق هنرمندان جوان و استعدادهای نوپای عرصه نمایش در استان دانست و افزود: در این جشنواره جوانان به خوبی می توانند از نظرات هیأت داوران، منتقدان و کارشناسان و همچنین از تجربه سایر گروه ها به نحو احسن استفاده کنند و سطح کیفی آثار خود را ارتقا دهند.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: جشنواره تئاتر جوان، آینده سازان تئاتر استان را پرورش می دهد و بستر مناسب را برای بالندگی و معرفی این استعدادها به جامعه هنری استان و کشور فراهم می کند.
آقایی میبدی به مشکلات تئاتر شهرستان ها اشاره کرد و گفت: هر چند امکانات و تجهیزات در روند رشد تئاتر حائز اهمیت است اما به تکنیک بازیگر و کارگردان کمک نمی کند، تفکر و اندیشه درست است که موجب موفقیت یک اثر می شود.
این هنرمند، پژوهش و آموزش را دو عامل اساسی و ضروری برای ارتقای تئاتر درشهرستان ها برشمرد و افزود: امروز عمده ترین مشکل تئاتر شهرستان ها و حتی کشور فقدان آموزش است.
وی با بیان این که هنرمندان باید با دیدگاه پژوهشی و آموزشی در این عرصه فعالیت کنند، اظهار داشت: حوزه هنری با برگزاری دوره های آموزشی مستمر می تواند مشکل آموزش را برطرف نموده و هنرمندانی کارآزموده را به جشنواره ها معرفی کند.
وی ایجاد بخش جنبی در کنار جشنواره تئاتر جوان سوره ماه را ضروری خواند و گفت: باید در این بخش آثار کسانی که تازه کارند و به بخش نهایی راه نیافته اند، اجرا شود تا آن ها هم دیده شوند و امیدوار باشند.
دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه شامگاه 18 مرداد با معرفی برگزیدگان در مجتمع آموزشی ملاصدرا یزد به کار خود پایان می دهد.
پنج شنبه شب مصادف با پانزدهم مرداد ماه سال نود و چهار شمسی مراسم عقد هنرمند محبوب و دوست داشتنی آقای محمد حسین مشک آبادیان می باشد . این بازیگر عزیز عاشقانه در پی دست یافتن به معشوق خود بود و بالاخره موفق شد تا با هنرمند گرامی سرکار خانم زارعشاهی ازدواج کند. سرپرست گروه ضمن تبریک به این تازه داماد پیام کوتاه خود را اعلام نمود : ...
عشق مانند رودخانه است به هر مانعی که بر خورد راه خود را باز میکند.